Kijk uit voor heupdysplasie bij jouw hond.
Heupdysplasie is helaas een veel voorkomende aandoening bij veel honden, vooral bij middelgrote en grote rassen. Maar wat is het? De kop van het dijbeen bevindt zich in de glenoïdholte van het bekken en wordt op zijn plaats gehouden door een vezelig kapsel, door de spieren in het gebied (vooral de bilspieren) en door een ligament dat bekend staat als het "kopband". In het geval van heupdysplasie faalt dit ligament, waardoor de kop van het dijbeen abnormaal kan 'dwalen' in zijn holte. Uiteindelijk leidt deze disfunctie tot artrose en vervorming van de glenoïdholte van het bekken.
Vanwege de gevolgen en oorsprong valt deze ernstige aandoening in de categorie "redhibitory defects" bij puppies. Als zodanig wordt het, volgens de wet, verondersteld aanleiding te geven tot volledige terugbetaling van de hond door de fokker. In de praktijk is het echter zeer zeldzaam om schadevergoeding te krijgen, omdat de tijd die nodig is om een gerechtelijke procedure te starten (1 maand) veel korter is dan de tijd die nodig is om de ziekte te identificeren (12 tot 18 maanden). Deze erfelijke ziekte is zeer moeilijk uit te roeien en daarom is het van vitaal belang om te voorkomen dat dragers zich voortplanten. Bovendien lijkt het nu bewezen dat heupdysplasie ook wordt aangemoedigd door factoren die verband houden met het fokken: een slecht uitgebalanceerd dieet met weinig mineralen (calcium en fosfor in het bijzonder), overmatige lichaamsbeweging en gewrichtstrauma bij jonge pups.
Ontdek de symptomen van heupdysplasie bij jouw hond en start de behandeling van heupdysplasie.
De ziekte van heupdysplasie opsporen.
Tenzij je een getrainde professional bent, is het heel moeilijk om de vroege tekenen van heupdysplasie te herkennen. Een waggelende achterpoot bij een puppy bijvoorbeeld, vaak genoemd als waarschuwingsteken, is geen bewijs voor de aanwezigheid van de ziekte. De eerste pijnen, die rond 6/8 maanden verschijnen, zijn vaak vluchtig en daarom moeilijk op te sporen. De meest duidelijke symptomen worden veroorzaakt door de ontwikkeling van artrose, die zelf gekenmerkt wordt door kreupelheid bij het ontwaken of nadat de hond lang heeft gelegen. Ze kunnen op zeer uiteenlopende leeftijden optreden, afhankelijk van de progressie van de ziekte.
Zorg voor een betrouwbare diagnose.
Alleen met een röntgenfoto kan je dierenarts de diagnose dysplasie met zekerheid stellen. Dit onderzoek geeft alleen een betrouwbaar oordeel als het na 12 maanden wordt uitgevoerd. De ernst van de aandoening is strikt gecodeerd in vijf categorieën, van A (geen dysplasie) tot E (meest gevorderde vorm van de ziekte).
Meer informatie over behandelingen voor jouw hond.
Afhankelijk van de aandoening van je hond kan je dierenarts een geschikte behandeling voorschrijven, hetzij medicatie of chirurgie.
Medicamenteuze behandeling.
Dit omvat het toedienen van ontstekingsremmers om de pijn te verlichten en/of chondroprotectieve behandelingen om de progressie van artrose te vertragen. Daarnaast kun je je hond
Chirurgische behandelingen.
Deze zijn talrijk en gevarieerd, afhankelijk van de spiercapaciteit van de hond en de mate van progressie van de artrose. Ze variëren van resectie van de kop en de nek van het dijbeen (verwijdering van het heupgewricht), tot drievoudige osteotomie van het bekken (verandering van de oriëntatie van het hele gewricht), via het aanbrengen van een heupprothese.
Hoe groot is de kans dat je hond heupdysplasie heeft?
Heupdysplasie komt vooral voor bij grote honden. Het gewicht van de hond is zelfs een risicofactor: een Sint Bernard heeft waarschijnlijk een hoger risico op heupdysplasie dan een Duitse herder.
